تأثیر مداخله مبتنی بر دلبستگی براختلالات ناشی از خوردن در دختران دارای اختلال پرخوری و چاق

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مداخله مبتنی بر دلبستگی بر اختلالات ناشی از خوردن در دختران دارای اختلال پرخوری و چاق بود. این پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری این پژوهش شامل 32 دانش‌آموز دختر مقطع ابتدایی مبتلا به مشکلات دلبستگی و اختلال پرخوری و چاقی بودند. روش نمونه گیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال دلبستگی کودکان، پرسشنامه اختلالات ناشی از خوردن و پرسشنامه اختلال خوردن بود. پس از تشکیل گروه ها (آزمایش و کنترل) و اجرای پیش آزمون، مادران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در طول دو ماه و نیم در برنامه مداخله مبتنی بر دلبستگی شرکت نمودند و گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمود. پس از پایان مداخله، بر روی دو گروه پس آزمون، و پس از 45 روز آزمون پیگیری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که در مرحله پس آزمون و پیگیری در نمره اختلالات ناشی از خوردن بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر دلبستگی می تواند به عنوان شیوه مداخله در جهت کاهش اختلالات ناشی از خوردن در کودکان دارای اختلال پرخوری و چاق به کار گرفته شود.